Οι αρθροπλαστικές (δηλαδή η αντικατάσταση με τεχνητά υλικά) των μεγάλων αρθρώσεων – ισχίου και γόνατος- αποσκοπεί στη θεραπεία της καταστροφικής αρθροπάθειας ποικίλης αιτιολογίας. Από τα πρώτα δειλά βήματα στις αρχές του 1970, η συστηματική ερευνητική και κλινική προσπάθεια έχουν συμβάλλει στην αποκατάσταση της αναπηρίας με απαλλαγή από τον πόνο και την εντυπωσιακή βελτίωση της ποιότητας ζωής σε μεγάλο αριθμό ασθενών παγκοσμίως.
Το σύγχρονο ενδιαφέρον των εξιδεικευμένων στο τομέα αυτό Ορθοπαιδικών, έχει επικεντρωθεί στην πραγμάτωση της «Αρθροπλαστικής Ταχεία Αποκατάστασης» («fast-track» ή «enhanced recovery») για την οποία υπάρχει ήδη πλούσια επιστημονική τεκμηρίωση. Η συγκριμένη τακτική εξασφαλίζει το συνδυασμό της καλύτερης αναισθησίας και αναλγησίας, του σεβασμού στο μυικό σύστημα και τους πέριξ ιστούς, της άμεσης κινητοποίησης, και τη γρήγορο επάνοδο στη φυσιολογική καθημερινότητα.
Η Αρθροπλαστική Ταχείας Αποκατάστασης, αποτελεί ολοκληρωμένη-ολιστική αντιμετώπιση, και όχι μόνο χειρουργικό χειρισμό μίας συγκεκριμένης άρθρωσης. Αρχίζει με κατάλληλη προετοιμασία (ενημέρωση – πλήρης ιατρικός έλεγχος), επικεντρώνεται στην άριστη δυνατή αναισθησιολογική και χειρουργική τεχνική, διατρέχει όλη την ενδονοσοκομειακή νοσηλεία και συνεχίζεται με συγκεκριμένες οδηγίες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή καλής και πλήρους ιατρικής. Η βελτιστοποίηση του κάθε ξεχωριστού στοιχείου της περιεγχειρητικής φροντίδας μειώνει εντυπωσιακά το χρόνο νοσηλείας, τη νοσηρότητα και την παρατετταμένη ανάρρωση με προφανές ιατρικό, ψυχολογικό, αλλά και οικονομικό όφελος.
Τα καθαρά ιατρικά βήματα στην Αρθροπλαστική Ταχείας Αποκατάστασης συνοψίζονται στα εξής:
– Στην ασφαλή και ήπια αναισθησιολογική τεχνική (συνηθέστατα περιοχική).
– Στη βέλτιστη αναλγησία, (προληπτική και πολυτρόπο).
– Στη χειρουργική τεχνική μικρής επεμβατικότητας με ελάχιστες μυϊκές παρεμβάσεις και πρακτική εξάλειψη της ανάγκης μετάγγισης αίματος.
– Στη χρήση των πλέον ποιοτικών αλλά και πλέον κατάλληλων υλικών για κάθε ασθενή.
– Σε ταχύτερη αποκατάσταση με πρώιμη έγερση και κινητοποίηση (συνήθως από την ημέρα του χειρουργείου), βάδιση και εκμάθηση δεξιοτήτων και έξοδο από το νοσοκομείο τη 2η ή 3η μετεγχειρητική ημέρα.
Η συγκεκριμένη μεθοδολογία ακολουθείται στη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών και είναι δυνατόν να τροποιηθεί σε ασθενείς με ιστορικό βαρειάς καρδιακής ή αναπνευστής ανεπάρκειας, νοσογόνου παχυσαρκίας, σημαντικών ανοσολογικών, αιματολογικών ή νευρομυϊκών παθήσεων και απουσία ικανοποιητικού υποστηρικτικού περιβάλλοντος στο σπίτι.
Ο ασθενής λαμβάνει εξιτήριο εάν και εφ’ όσον πληρεί συγκεκριμένα κριτήρια: πόνος που ελέγχεται με φάρμακα από το στόμα, φυσιολογικά ζωτικά σημεία, φυσιολογική σίτιση, ικανοποιητικές εξετάσεις αίματος, ανεξαρτησία στην άνοδο και κάθοδο από το κρεβάτι και στην προσωπική υγειινή, βάδιση μικρών, αρχικά, αποστάσεων με στηρικτικό μέσο και δυνατότητα ανόδου – καθόδου κλίμακας με μικρή βοήθεια.
Ακολουθώντας με συνέπεια και αυστηρότητα τους παραπάνω κανόνες έχει επιτευχθεί σε ιατρικά κέντρα με απόλυτα εξιδικευμένες ιατρικές ομάδες, διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα, εντυπωσιακή μείωση του χρόνου νοσηλείας για ολικές αρθροπλαστικές ισχίου και γόνατος (2 έως 3 ημέρες) με προοπτικές ταχείας επανόδου στη φυσιολογική καθημερινότητα και συχνότατα τη δια βίου λειτουργία της τεχνητής άρθρωσης. Μελλοντικός στόχος δε είναι η, υπό προϋποθέσεις, πραγματοποίηση αρθροπλαστικών ισχίου και γόνατος σε βάση ημερήσιας νοσηλείας.
© 2024 Αναστάσιος Λιλικάκης